Έχει παρατηρηθεί διαχρονικά, ότι οι ιστορίες γύρω από διάσημα, “καταραμένα” κοσμήματα, συχνά εφευρίσκονται με σκοπό να προσθέσουν ένα επιπλέον δέλεαρ σε έναν πιθανό αγοραστή, αυξάνοντας ταυτόχρονα, την αξία του αντικειμένου. Ένα από αυτά είναι το:
Delhi Purple Sapphire, ο “Καταραμένος” Αμέθυστος!
ΠΗΓΗ: Alain Truong
Πώς όμως, μερικά από τα πιο φημισμένα κοσμήματα παγκοσμίως, χαρακτηρίστηκαν “καταραμένα”; Η απάντηση είναι ότι μπόλικη φαντασία, πασπαλισμένη με μια αλληλουχία τραγικών συμπτώσεων και εκκεντρικοί ιδιοκτήτες που προθυμοποιήθηκαν να συντηρήσουν το μύθο γύρω από τα αντικείμενα, συντέλεσαν ώστε αυτά τα κοσμήματα υψηλής αισθητικής να προσελκύσουν κλοπές, πολιτικές διαμάχες, ίντριγκες, μυστηριώδεις θανάτους και τελικά να αποκτήσουν τη “στάμπα της κατάρας”.
Η ιστορία του Delhi Purple Sapphire ξεκινά από την Ινδία το 1857, όταν κατά τη διάρκεια εξέγερσης στην πόλη Κανπούρ, το κόσμημα κλάπηκε από το ναό του θεού Ίντρα. Ένας στρατιώτης από τη Βεγγάλη, λέγεται ότι μετέφερε τον αμέθυστο στην Αγγλία. Ωστόσο, το όμορφο, πορφυρό κόσμημα μετατράπηκε σε πηγή κακοδαιμονίας για τον κάτοχό του, καθώς σύντομα αυτός έχασε σχεδόν όλη την περιουσία του και ταυτόχρονα η υγεία του κλονίστηκε δραματικά.
Η ίδια δυστυχία όμως, συνέβη και στο γιο του, που κληρονόμησε την πέτρα. Έτσι, αυτός την έδωσε με τη σειρά του σε έναν φίλο του, που στη συνέχεια αυτοκτόνησε. Ο τελευταίος, εντελώς αναπάντεχα, “επέστρεψε” την πέτρα πίσω στο φίλο του, το γιο του στρατιώτη, αφήνοντάς τον κληρονόμο του αμέθυστου μετά το θάνατό του, και έτσι η “στοιχειωμένη” πέτρα γύρισε στον προηγούμενο ιδιοκτήτη της, προσθέτοντας στην κατάρα που τη συνόδευε και ένα ανθρώπινο θύμα.
Το 1890, ο Edward Heron-Allen, ένας δραστήριος, φιλομαθής άντρας, συγγραφέας βιβλίων για την παραγωγή βιολιών, τη χειρομαντεία και μεταφραστής της αραβικής λογοτεχνίας, απέκτησε το βιολετί κόσμημα. Ωστόσο, σύντομα βρέθηκε και ο ίδιος στη δίνη μιας σειράς καταστροφών. Ίσως, χωρίς να συνδέσει τη δυστυχία του με τον πορφυρό αμέθυστο, ο Heron-Allen τον έδωσε σε μία φίλη του, τραγουδίστρια της όπερας, η οποία στη συνέχεια του τόν επέστρεψε, αφού έχασε μυστηριωδώς τη φωνή της για πάντα. Στην απελπισία του να απαλλαγεί από το “καταραμένο” κόσμημα (Delhi Purple Sapphire), ο Heron-Allen το πέταξε στο Κανάλι του Regent. Ωστόσο, τρεις μήνες αργότερα, η βιολετί πέτρα εντοπίστηκε και ανασύρθηκε από έναν βυθοκόρο, και ένας έμπορος που ήξερε πως του ανήκε, την έφερε πίσω στον Heron-Allen. Τότε, αυτός κήρυξε τον πορφυρό αμέθυστο (Delhi Purple Sapphire) “καταραμένο και λεκιασμένο με αίμα” και τελικά, τον έκλεισε σε ένα χρηματοκιβώτιο τράπεζας μέσα σε επτά κλειδωμένα κουτιά, υπό τον όρο να παραμείνει εκεί, τουλάχιστον για τρία χρόνια μετά το θάνατό του.
Έτσι, το 1943, αφού συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από το θάνατο του Heron-Allen, η κόρη του ξεκλείδωσε τον αμέθυστο (Delhi Purple Sapphire) και τον παρέδωσε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο, συνοδεύοντάς τον με μια επιστολή που αποκάλυπτε την ιστορία της “κατάρας” του πορφυρού κοσμήματος: “Όποιος το ανοίξει, να διαβάσει πρώτα αυτήν την προειδοποίηση και έπειτα ας κάνει ό, τι θέλει με το κόσμημα. Η συμβουλή μου προς αυτόν είναι να το πετάξει στη θάλασσα”, ανέφερε χαρακτηριστικά. Ο αμέθυστος (Delhi Purple Sapphire) εκτέθηκε τελικά στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας το 2007, μέσα σε ένα ασημένιο δαχτυλίδι, με δύο χάντρες να κοσμούν το ένα άκρο.
Ωστόσο, ορισμένοι πιστεύουν ότι η κατάρα του δεν έχει ακόμη ξεθυμάνει. Μάλιστα, ο επιμελητής του μουσείου Richard Savin, αποκάλυψε ότι γυρίζοντας ένα βράδυ από ένα θεματικό συμπόσιο, έχοντας τον αμέθυστο (Delhi Purple Sapphire) μαζί του, βρέθηκε αντιμέτωπος με την πιο ισχυρή καταιγίδα που είχε συναντήσει ποτέ. Αστραπές έπεφταν ασταμάτητα γύρω από το αυτοκίνητό του, κάνοντας τη γυναίκα του να ουρλιάζει από τον τρόμο. Έκτοτε, κάθε φορά που σχεδίαζε να παρευρεθεί ξανά σε αντίστοιχο συμπόσιο, αρρώσταινε βαριά… Σύμπτωση;
Διαβάστε επίσης για το κόσμημα – μυστήριο: Hope Diamond